オランダ王国国歌「ヴィルヘルムス・ファン・ナッソウエ(Wilhelmus van Nassouwe)」

オランダ王国国歌「ヴィルヘルムス・ファン・ナッソウエ(Wilhelmus van Nassouwe/Het Wilhelmus)」です。
メロディーは最古の国歌です。
因みに歌詞が最古の国歌は「君が代」。
現在は1,6番しか歌われませんが、この音源はなぜか1,5番が歌われています。

歌詞

1. Wilhelmus van Nassouwe
　 ben ik, van Duitsen bloed,
　 den vaderland getrouwe
　 blijf ik tot in den dood.
　 Een Prinse van Oranje
　 ben ik, vrij, onverveerd,
　 den Koning van Hispanje
　 heb ik altijd geëerd.

2. In Godes vrees te leven
　 heb ik altijd betracht,
　 daarom ben ik verdreven,
　 om land, om luid gebracht.
　 Maar God zal mij regeren
　 als een goed instrument,
　 dat ik zal wederkeren
　 in mijnen regiment.

3. Lijdt u, mijn onderzaten
　 die oprecht zijt van aard,
　 God zal u niet verlaten,
　 al zijt gij nu bezwaard.
　 Die vroom begeert te leven,
　 bidt God nacht ende dag,
　 dat Hij mij kracht zal geven,
　 dat ik u helpen mag.

4. Lijf en goed al te samen
　 heb ik u niet verschoond,
　 mijn broeders hoog van namen
　 hebben 't u ook vertoond:
　 Graaf Adolf is gebleven
　 in Friesland in de slag,
　 zijn ziel in 't eeuwig leven
　 verwacht de jongste dag.

5. Edel en hooggeboren,
　 van keizerlijke stam,
　 een vorst des rijks verkoren,
　 als een vroom christenman,
　 voor Godes woord geprezen,
　 heb ik, vrij onversaagd,
　 als een held zonder vreze
　 mijn edel bloed gewaagd.

6. Mijn schild ende betrouwen
　 zijt Gij, o God mijn Heer,
　 op U zo wil ik bouwen,
　 Verlaat mij nimmermeer.
　 Dat ik doch vroom mag blijven,
　 uw dienaar t'aller stond,
　 de tirannie verdrijven
　 die mij mijn hart doorwondt.

7. Van al die mij bezwaren
　 en mijn vervolgers zijn,
　 mijn God, wil doch bewaren
　 de trouwe dienaar dijn,
　 dat zij mij niet verrassen
　 in hunne boze moed,
　 hun handen niet en wassen
　 in mijn onschuldig bloed.

8. Als David moeste vluchten
　 voor Sauel de tiran,
　 zo heb ik moeten zuchten
　 als menig edelman.
　 Maar God heeft hem verheven,
　 verlost uit alle nood,
　 een koninkrijk gegeven
　 in Israël zeer groot.

9. Na 't zuur zal ik ontvangen
　 van God mijn Heer het zoet,
　 daarnaar zo doet verlangen
　 mijn vorstelijk gemoed:
　 dat is, dat ik mag sterven
　 met ere in dat veld,
　 een eeuwig rijk verwerven
　 als een getrouwe held.

10.Niets doet mij meer erbarmen
　 in mijne wederspoed
　 dan dat men ziet verarmen
　 des Konings landen goed.
　 Dat u de Spanjaards krenken,
　 o edel Neerland zoet,
　 als ik daaraan gedenke,
　 mijn edel hart dat bloedt.

11.Als een prins opgezeten
　 met mijner heireskracht,
　 van de tiran vermeten
　 heb ik de slag verwacht,
　 die, bij Maastricht begraven,
　 bevreesden mijn geweld;
　 mijn ruiters zag men draven
　 zeer moedig door dat veld.

12.Zo het de wil des Heren
　 op die tijd was geweest,
　 had ik geern willen keren
　 van u dit zwaar tempeest.
　 Maar de Heer van hierboven,
　 die alle ding regeert,
　 die men altijd moet loven,
　 Hij heeft het niet begeerd.

13.Zeer christlijk was gedreven
　 mijn prinselijk gemoed,
　 standvastig is gebleven
　 mijn hart in tegenspoed.
　 De Heer heb ik gebeden
　 uit mijnes harten grond,
　 dat Hij mijn zaak wil redden,
　 mijn onschuld maken kond.

14.Oorlof, mijn arme schapen
　 die zijt in grote nood,
　 uw herder zal niet slapen,
　 al zijt gij nu verstrooid.
　 Tot God wilt u begeven,
　 zijn heilzaam woord neemt aan,
　 als vrome christen leven,-
　 't zal hier haast zijn gedaan.

15.Voor God wil ik belijden
　 en zijne grote macht,
　 dat ik tot gene tijden
　 de Koning heb veracht,
　 dan dat ik God de Here,
　 de hoogste Majesteit,
　 heb moeten obediëren
　 in de gerechtigheid.